همگرایی ایران و الجزایر نگران‌کننده است   

«یائیر لاپید» وزیر خارجه رژیم صهیونیستی‌ که اخیرا برای افتتاح دفتر ارتباطات دیپلماتیک این رژیم در مغرب به رباط سفر کرده است، اظهاراتی را درباره ایران بر زبان آورد. بر اساس گزارش پایگاه خبری هس‌پرس، وزیر خارجه رژیم صهیونیستی در یک کنفرانس مطبوعاتی که شامگاه پنجشنبه در شهر «الدار البیضاء» در حاشیه پایان سفرش به مغرب برگزار شد، گفت: «ما مساله صحرا و مسائلی را که مورد اهتمام ۲ طرف است، مورد بحث و بررسی قرار دادیم». یائیر لاپید با ادعای اینکه «به هیچ‌گونه معامله تسلیحاتی نپرداختیم»، اضافه کرد: «ما درباره نقش الجزایر در منطقه نگرانی‌های مشترکی داریم؛ کشوری که به ایران نزدیک‌تر شده و در حال حاضر نیز موج [مخالفتی] علیه پذیرش اسرائیل در اتحادیه آفریقا به عنوان عضو ناظر به راه انداخته است». رژیم صهیونیستی که اخیرا به عنوان عضو ناظر به اتحادیه آفریقا پیوسته است، با مخالفت شدید شماری از کشورهای آفریفایی بویژه الجزایر مواجه شده است. رسانه‌ها بتازگی گزارش دادند الجزایر روند تشکیل یک گروه آفریقایی برای رد پذیرش تل‌آویو در اتحادیه آفریقا را رسما آغاز کرده است که هدف از این گام،‌ حفظ اصول اتحادیه آفریقا و حمایت از کشور عربی فلسطین است. 

شیوع گسترده ویروس جهش‌یافته کرونا در کشور که روزانه 40 هزار نفر را مبتلا و 500 نفر را به کام مرگ می‌کشد باعث شد ستاد ملی مقابله با کرونا برنامه‌های مبارزه برای مهار این بیماری را با اقدام جدی عملی کند. به گزارش «وطن‌امروز»، قدرت بالای سرایت‌پذیری ویروس جهش‌یافته دلتا در شرایطی که میزان رعایت پروتکل‌های بهداشتی در کشور متاسفانه به زیر 40 درصد رسیده است موجب شده تا ظرفیت خیلی از بیمارستان‌های کشور پر شود و تخت‌های آی‌سی‌یو نیز جایی برای مراقبت از بیماران بدحال نداشته باشند. در چنین شرایطی رئیس‌جمهور بر استفاده از همه ظرفیت‌های کشور و انجام اقدامات ضرب‌الاجلی برای مقابله با این بیماری تاکید کرد. اهمیت به سلامت جامعه و حرکت در مسیر مهار کرونا تا جایی مورد تاکید رئیس‌جمهور قرار گرفته است که وی هفته گذشته با حضور در مراکز تجمیعی واکسیناسیون، همچنین بازدید سرزده از یکی از داروخانه‌های تهران از نزدیک در جریان مشکلات مردم برای رفع کمبودها و حل مشکلات قرار گرفت. علاوه بر این وی دستور داده است به هر شکل ممکن واردات واکسن از خارج با تامین نامحدود ارز انجام و واکسیناسیون با واکسن‌های وارداتی و داخلی در کشور تسریع شود. دیروز همچنین بر اساس تصمیم ستاد ملی مقابله با کرونا و در جهت مدیریت خیز پنجم بیماری در کشور، تصمیم گرفته شد از روز دوشنبه ۲۵ مرداد تا شنبه ۳۰ مردادماه تعطیل شود. این تصمیم با توجه به وضعیت بحرانی کشور برای مهار این بیماری، اتخاذ شد. دکتر علیرضا رئیسی، سخنگوی ستاد ملی مقابله با کرونا در این زمینه گفت: در جلسه ستاد بر رعایت و تشدید نظارت بر پروتکل‌ها تاکید شد. همچنین از یکشنبه ساعت ۱۲ منع تردد یا به عبارتی دیگر ممنوعیت تردد اعمال خواهد شد و نباید ترددی انجام شود؛ به جز موارد استثنا مانند آمبولانس‌ها و کامیون حمل غذا و...، بنابراین منع تردد از یکشنبه ساعت ۱۲ ظهر تا صبح شنبه  هفته آینده (آخر وقت جمعه پنجم شهریور) اعمال خواهد شد. این منع تردد سراسری و بین‌استانی خواهد بود. وی گفت: بنابراین تمام مجوزهایی که برای تردد صادر شده بود، لغو خواهد شد. علاوه بر این افرادی که بنا به هر دلیلی تخلف و جریمه شدند بعد از یک ماه این جریمه ۲‌برابر و حتما هم اخذ می‌شود. رئیسی ادامه داد: تعطیلی همه ادارات را نیز داریم، بنابراین از روز دوشنبه ۲۵ مردادماه تا پایان روز کاری شنبه هفته آینده (۳۰ مردادماه) همه ادارات به جز مشاغل ضروری مانند ادارات برق، آب، اورژانس و نیروی انتظامی تعطیل خواهند بود. وی افزود: تعطیلی شامل بانک‌ها، اصناف، ادارات و... است و تنها اصناف ضروری در گروه شغلی یک فعال خواهند بود. سخنگوی ستاد ملی مقابله با کرونا تاکید کرد: در رعایت پروتکل‌ها نیز سختگیری خواهد شد و مماشاتی صورت نخواهد گرفت. رئیسی ادامه داد: در ستاد ملی مقابله با کرونا، رئیس‌جمهور هم تاکید کردند همه دستگاه‌های اجرایی و ناظر باید بشدت و قدرت وارد عمل شوند و ضمانت اجرایی در ارتباط با تخلفات نیز میزان جرایم مشخص شده است و در این زمینه دادستانی، نیروی انتظامی و اصناف موظف به رعایت هستند. سخنگوی ستاد ملی مقابله با کرونا در ارتباط با ایام عزاداری ماه محرم، اظهار کرد: مقرر شد در فضاهای بسته عزاداری ممنوع باشد و در این ایام دسته‌روی هم نداشته باشیم. وی در خاتمه تاکید کرد: منع تردد در تمام جاده‌های کشور و بین استانی برقرار است. گفتنی است پیش از این پیشنهاد تعطیلی ۲ هفته‌ای برای کنترل پیک پنجم از سوی وزیر بهداشت و جمعی از متخصصان و کارشناسان سلامت مطرح و در عین حال تاکید شده بود که «اگر قرار باشد تعطیلی مانند دفعه قبلی باشد که فقط کارمندان دولت نیامدند اما همه جا باز بود و نظارتی نبود، فایده‌ای ندارد». در هر حال کارشناسان سلامت تاکید دارند تعطیلی‌ای که همه جا را تعطیل کند، در کنترل تاخت‌و‌‌تاز پیک فعلی بیماری در کشور موثر خواهد بود؛ تعطیلی‌ای که بتواند بار انتقال ویروس را در جامعه کم کند به طوری که علاوه بر کارمندان و کارکنان دولتی، راه‌ها، رستوران‌ها، پاساژها و... نیز بسته شوند نه مانند 3-2 روزی که اخیرا و در تعطیلات منتهی به عید قربان اعمال شد اما همه جا باز بود و جاده‌های شمالی کشور شاهد بار عظیمی از مسافران بود؛ بی‌تردید در این صورت تعطیلی موثر نخواهد بود. بنابراین لازم است نظارت ویژه و سختگیرانه‌ای بر اعمال پروتکل‌ها و رعایت محدودیت‌ها از سوی دستگاه‌های مختلف برقرار شود.

 

* مبادی ورودی و خروجی تهران بسته می‌شود

تمام مبادی ورودی و خروجی تهران تا 5 شهریور بسته می‌شود. فرماندار تهران با اشاره به مصوبه ستاد ملی مبارزه با کرونا مبنی بر تعطیلی سراسری تا روز شنبه، گفت:‌ تمام مجوزهای صادرشده در تاریخ‌های اعلام‌شده باطل شده و هیچ‌گونه مجوزی صادر نخواهد شد. عیسی فرهادی در گفت‌وگو با تسنیم، با اشاره به مصوبه ستاد ملی مبارزه با کرونا مبنی بر تعطیلی سراسری تا 30 مرداد و منع تردد تا 5 شهریور گفت:‌ این مصوبه برای ما لازم‌الاجرا است و بر همین اساس هیچ‌گونه مجوزی از فردا(امروز) صادر نخواهد شد و از مردم عزیز تقاضا داریم برای دریافت مجوز به محل فرمانداری تهران مراجعه نکنند. وی افزود:‌ این تصمیم مهم و جدی است و هیچ مجوزی صادر نخواهد شد. همچنین مجوزهایی که پیش‌تر صادر شده بودند و مربوط به تاریخ‌های اعلام‌شده از سوی ستاد کرونا است قطعا باطل و از درجه اعتبار ساقط است. فرماندار تهران با تأکید بر تعطیلی تمام اصناف و پاساژها از روز دوشنبه هفته جاری (25 مرداد) تا روز شنبه هفته آینده (30 مرداد) تصریح کرد: اصناف و پاساژها قطعا تعطیل هستند و هیچ مماشاتی صورت نخواهد گرفت. تمام فروشگاه‌ها به جز سوپرمارکت‌ها و فروشگاه‌های زنجیره‌ای (مواد غذایی) و میوه‌فروشی‌ها و قصابی‌ها تعطیل هستند. فرهادی همچنین از تعطیلی تمام بانک‌ها تا روز شنبه خبر داد و گفت: بانک‌ها رسما تا شنبه تعطیل هستند. از مردم عزیز تهران می‌خواهیم به مصوبه اخیر که در اجرای آن جدی هستیم احترام بگذارند و از عبور و مرور خودداری کنند. وی در پایان خاطرنشان کرد: تمام مبادی خروجی و ورودی تهران بسته است و از ورود و خروج هرگونه خودرو به جز موارد گفته شد جلوگیری خواهد شد.

 

* آمار جان‌باختگان کرونا به زیر 500 نفر رسید

آمار جان‌باختگان ناشی از بیماری «کووید-19» دیروز به زیر 500 نفر در یک شبانه‌روز رسید. روابط عمومی وزارت بهداشت دیروز اعلام کرد: متاسفانه طی 24 ساعت ۴۶۶ بیمار «کووید-۱۹» در کشور جان خود را به دلیل این بیماری از دست دادند. بر این اساس از ظهر روز جمعه تا ظهر شنبه ۲۳ مردادماه بر اساس معیارهای قطعی تشخیصی، ۲۹ هزار و ۷۰۰ بیمار جدید مبتلا به «کووید-۱۹» در کشور شناسایی شدند که ۴ هزار و ۱۵۴ نفر آنها بستری شدند. متاسفانه طی این مدت ۴۶۶ بیمار «کووید-۱۹» جان خود را از دست دادند تا مجموع جان‌باختگان این بیماری به ۹۷ هزار و ۲۰۸ نفر برسد. خوشبختانه تاکنون ۳ میلیون و ۷۰۰ هزار و ۸۲۸ نفر از بیماران بهبود یافته یا از بیمارستان‌ها ترخیص شده‌اند. همچنین ۷‌هزار و ۲۵۲ نفر از بیماران مبتلا به «کووید-۱۹» در بخش‌ مراقبت‌های ویژه بیمارستان‌ها تحت مراقبت قرار دارند. در حال حاضر ۳۵۹ شهر کشور در وضعیت قرمز، ۵۹ شهر در وضعیت نارنجی و ۳۰ شهر در وضعیت زرد قرار دارند. بر اساس اعلام مرکز روابط عمومی و اطلاع‌رسانی وزارت بهداشت، تاکنون ۱۴ میلیون و ۷۶۷ هزار و ۵۹۸ نفر دوز اول واکسن کرونا و ۳ میلیون و ۸۱۳ هزار و ۶۲۸ نفر نیز دوز دوم را تزریق کرده‌اند و مجموع واکسن‌های تزریق‌شده در کشور به ۱۸ میلیون و ۵۸۱ هزار و ۲۲۶ دوز رسید. افراد واجد شرایط برای تزریق واکسن حتما در سامانه salamat.gov.ir ثبت‌نام کنند.

***

رئیس کمیته کرونای مجلس در گفت‌وگو با «وطن‌امروز»:

رئیسی از نزد با مشکلات مردم درگیر است

مبارزه با کرونا طی 18 ماه گذشته این نکته را نشان داد که مدیریت این بیماری نیاز به تغییر ساختار و ایجاد تحول در آن دارد. رئیس دولت سیزدهم با آنکه هنوز کابینه‌اش رای اعتماد از مجلس نگرفته اما نشان داده عزمی جدی در مبارزه با این ویروس منحوس دارد؛ مبارزه‌ای که نیاز به یک هم‌افزایی عمومی و همکاری همه‌جانبه بین مردم و دولت دارد. در همین زمینه «یحیی ابراهیمی» رئیس کمیته کرونای مجلس در گفت‌وگو با «وطن‌امروز» با بیان اینکه هم‌اکنون کشور در شرایط حادی کرونایی قرار دارد، گفت: شدت بیماری بسیار بالاست و میزان ابتلا به آن در کشور رکورد شکسته است. وی ادامه داد: طی روزهای گذشته ما نشستی را با مسؤولان وزارت بهداشت، نیروهای نظامی و انتظامی و صاحب‌نظران داشتیم و به این نتیجه رسیدیم که باید میزان ورودی بیماران به بیمارستان‌ها را کاهش دهیم و نگذاریم مردم مریض شوند، چرا که بر این باوریم اگر مردم گرفتار شوند جمع کردن بیماری بسیار سخت خواهد بود. وی با اشاره به راهکارهای مقابله با کرونا خاطرنشان کرد: ما برای رسیدن به هدف کاهش ورودی بیماران به بیمارستان‌ها ۲ راهکار داریم؛ یکی پیشگیری به وسیله واکسیناسیون است که در این زمینه نیاز است سرعت واکسیناسیون افزایش یابد و از سوی دیگر میزان واردات افزایش یابد تا تزریق واکسن بیشتر شود. دوم اینکه در اجرای پروتکل‌های بهداشتی و دستورالعمل‌ها مجدانه عمل شود، چرا که هر گونه خلل در اجرای پروتکل‌ها می‌تواند میزان ابتلا به بیماری را در کشور افزایش دهد. وی بیان داشت: انجام واکسیناسیون زمانبر است اما پیشنهاد ما این است پروتکل‌ها به صورت جدی مورد توجه قرار گیرد. ما پیشنهاد دادیم کشور ۲ هفته تعطیل شود و با همکاری نیروهای نظامی و انتظامی و دادستان‌ها با افراد متخلف که پروتکل‌های بهداشتی را رعایت نمی‌کنند بشدت برخورد می‌شود. ابراهیمی افزود: هم‌‌اکنون با تعطیلی اعلام‌شده مردم نباید به مسافرت بروند یا به دنبال خوشگذرانی باشند. مردم باید کمک کنند. آن کسی که کمک نمی‌کند در مسیری است که زمینه‌ساز آلودگی دیگران را فراهم می‌آورد. وی با اشاره به ورود میدانی دولت و شخص رئیس‌جمهور به مبارزه با کرونا گفت: در چند روزی که آقای رئیسی وارد دولت شده است شاهدیم ایشان بازدیدهای میدانی داشته و از نزدیک شاهد کمبودهای دارویی، صف‌های طولانی دریافت داروها و واکسیناسیون بوده است. هم‌اکنون ایشان از نزدیک با مشکلاتی که مردم با آن درگیر هستند آشنا شده است. این نکته بسیار مثبتی است و این نوید را می‌دهد که در روزهای آینده مبارزه با کرونا نتایج مثبتی داشته باشد. 

* آقای علوی! چرا عده‌ای در مسأله مهمی مثل مقابله با ظلم و طغیان یزید، از یاری حضرت اباعبدالله‌‌الحسین(ع) خودداری و این خودداری را به بهانه‌های مختلف توجیه کردند؟

یکی از سنت‌های الهی، سنت امتحان و ابتلاست. بر اساس این سنت، همه بشر باید امتحان شوند تا معلوم شود عیار خلوص‌شان چقدر است. به عبارت دیگر، چقدر قول و فعل‌شان با هم یکی است. خداوند در قرآن درباره ضرورت امتحان برای بشر می‌فرماید: «آیا مردم گمان کردند همین که بگویند «ایمان آوردیم»، به حال خود رها می‌شوند و آزمایش نخواهند شد» «أحسب الناس أن یترکوا أن یقولوا آمنا وهم لا یفتنون» پس اگر گفتی ایمان دارم، باید منتظر امتحان الهی باشی. اگر گفتی «بنفسی انت یا اباعبدالله»، باید منتظر امتحان الهی باشی، باید منتظر باشی که یک جایی این جانت را فدای حسین کنی! تا اینجا مشخص شد که راهی برای فرار از امتحان‌های الهی نیست. پس باید تلاش کنیم در امتحان‌های الهی پیروز و سربلند شویم. تعبیر قرآن از پیروزی در امتحانات الهی تعبیر «احسن عملا» است، یعنی کسانی در امتحانات الهی موفق هستند که بهترین عمل را انجام دهند، نه هر عمل خوبی را؛ در کربلا با حسین باشی، نه اینکه در مدینه تفسیر بگویی. در موقع انجام بهترین عمل است که باب توجیه باز می‌شود. در این هنگام به دلیل اینکه انجام بهترین کار هزینه‌های سنگینی دارد، افراد به دنبال آوردن توجیه هستند تا از انجام بهترین کار سر باز زنند. حالا در لسان متشرعان، اسم توجیه را می‌گذارند «عذر شرعی». یکی از مواردی که کارهای بزرگ جلوی انسان را سد می‌کند، عذر شرعی است. این عذر شرعی هر انسان ظاهربینی را از ادامه راه منصرف می‌کند؛ حتی قواعد فقهی را به مدد می‌گیری تا کار خود را توجیه کنی! و این خطرناک‌ترین نوع توجیه است. 

 

* کسانی که از یاری امام حسین(ع) خودداری کردند، چه بهانه‌ها و توجیهاتی داشتند؟

توجیهات کسانی را که امام حسین(ع) را یاری نکردند می‌توان در 3 بحث کلی دسته‌بندی کرد: ‌1- توجیهات کسانی که با امام همراه نشدند. 2- توجیهات کسانی که امام را ترک کردند. 3- توجیهات کسانی که مقابل امام ایستادند. 

اینها به بهانه‌های متعددی برای عدم یاری امام حسین(ع) و همراهی با ایشان متوسل شدند که تعدادی از آنها را خدمت‌تان می‌گویم. 

 

* بهانه حج

عده‌ای به بهانه حج از امام حسین جدا شدند و با او همراهی نکردند. کسانی با خود گفتند اول حج بگزاریم، بعد به حسین می‌رسیم. نرسیدند! تاریخ می‌خواست به همه درس اهمیت اولویت‌دهی بدهد. جایی که اولویت، «حسین» است، هیچ تأخیری جایز نیست. باید اولویت‌ها را همراه امام انتخاب کرد، نه زودتر و نه دیرتر. «المتقدم لهم مارق و المتأخر عنهم زاهق و اللازم لهم لاحق» و چقدر سخت می‌شود تشخیص این اولویت؛ خیلی‌ها اشتباه کردند. 

وقتی حسین به سمت کربلا حرکت آغاز می‌کند، همه چیز از اولویت خارج می‌شود، حتى طواف حج واجب. دیگر مکه و مدینه ماندن اولویت خود را از دست می‌دهد. اگر بگوییم این واجبات در برابر تصمیم ولی خدا از استحباب هم بی‌رنگ‌تر می‌شود، درست گفته‌ایم. پشت به قبله و رو به امام بودن در آداب زیارت، یادآور این جلوه از تاریخ است: اول حسین، آخر حج!

 

* بهانه تفسیرگفتن

عده‌ای هم به بهانه گفتن تفسیر قرآن برای مردم و اینکه جلسه درس‌شان تعطیل نشود، با امام همراه نشدند(!) حتی تفسیر قرآن در کنار حسین معنا می‌یابد، نه در مدینه. تفسیر قرآن حبیب است که شنیدن دارد، نه تفسیر مفسران مدینه‌نشین. ما تشنه شنیدن تفسیر کربلایی قرآنیم و نه تفسیر مدنی... تفسیر قرآن عاشورا، تفسیر توفانی آیه‌‌هاست نه تفسیر عزلت‌نشینی و راحت‌طلبی. عده‌ای تفسیر گفتن را بهانه کردند و از مدینه خارج نشدند. امام را همراهی نکردند. چرا؟ چون تفسیر گفتن که دردسری ندارد؛ نه یزید با تو کار دارد، نه دیگران. وقتی که می‌خواهی علیه یزید قیام کنی و با ظلم مقابله کنی، اینجاست که باید هزینه بدهی... اما کسی هم بود که فهمید دیگر موقع تفسیر نظری نیست، بلکه نوبت تفسیر عملی رسیده است. حبیب فقیه زمان‌شناس بود. فهمید در سال ۶۱ زمان تفسیر عزلت نیست، بلکه زمان تفسیر عملی عاشورایی قرآن است. حبیب زمان را شناخت و فهمید که الان وقت تعلیم قرآن و گوشه‌نشینی نیست! فهمید الان وقت جهاد و همراهی با ولی خداست. 

 

* اسلام به ما نیاز دارد!

عده‌ای در کربلا حاضر نشدند و بهانه‌شان این بود که اگر در کربلا بیاییم، کشته می‌شویم، در حالی که در این شرایط اسلام به افرادی مثل ما نیاز دارد. ما باید باشیم تا بتوانیم آیات و احادیث را زنده نگه داریم. باید ترویج علم کنیم و... مگر اسلام امام حسین(ع) با اسلام شما فرق می‌کرد! اسلام حسین برای اینکه زنده بماند، نیاز به جهاد داشت، نیاز به فداکاری داشت، نیاز به خون داشت. بعضی وقت‌ها اثر خون خیلی بیشتر از اثر علم است. پس این توجیه درست نیست که به بهانه تحصیل علم یا تدریس علم، جبهه جهاد علیه باطل را خالی کرد. امام حسین(ع) رفت تا به خدا برسد، رفت تا جانش را نثار کند. 

 

* بهانه ترس

بعضی شیعیان به دلیل ترس از دشمنان، امام را تنها گذاشتند. شیعیان، گرفتار ظلم یزید بودند. امام را به فریادرسی خواندند. امام هم در پاسخ آنان راهی کوفه شد. خود امام، در مسیر راه خویش به کوفه، در راه از اشخاص مختلف مدد خواست. بعضی ندایش را پاسخ داده و به او پیوستند، مانند زهیر بن قین، برخی هم عذر و بهانه آوردند و اوضاع بحرانی کوفه را یادآور شدند. امام به آنان می‌فرمود: اگر یاری نمی‌کنید، لااقل از این منطقه دور شوید، چرا که هر که فریاد دادخواهی مرا بشنود ولی به یاری نیاید، گرفتار دوزخ خواهد شد: «من سمع واعیتنا او راى سوادنا فلم یجبنا و لم یغثنا کان حقا على الله عز وجل ان یکبه على منخریه فی التار» ندای «هل من ناصر» امام حسین(ع) نیز در روز عاشورا، خطاب به همه کسانی بود که یارای دفاع از حریم و حرم اهل‌بیت را داشتند. فریاد استغاثه آن حضرت که به «هل من مغیث» و «هل من ذاب» بلند بود، از همه آیندگان، لبیک اجابت می‌طلبد. رهبر معظم انقلاب درباره ترس برخی افراد برای یاری امام حسین می‌فرمایند: «در حادثه عاشورای امام حسین(ع)، حتی کسانی مانند عبدالله بن عباس و عبدالله بن جعفر که خودشان جزو خاندان بنی‌هاشم و از همین شجره طیبه‌اند، جرأت نمی‌کنند در مکه یا مدینه بایستند، فریاد بزنند و به نام امام حسین(ع) شعار بدهند».

بسیاری از بزرگان تنها به دلیل ترس نیامدند از پسر فاطمه حمایت کنند. یزید قدرت و هیمنه پوشالی عجیبی داشت و ترسناک هم بود. رهبر معظم انقلاب درباره ترس بزرگان بیان می‌دارند: «این، یک عبرت عجیب در تاریخ است. آنجا که بزرگان می‌ترسند، آنجا که دشمن چهره بسیار خشنی از خود نشان می‌دهد، آنجا که همه احساس می‌کنند اگر وارد میدان شوند، میدان غریبانه‌ای آنها را در خود خواهد گرفت؛ آنجاست که جوهرها و باطن افراد شناخته می‌شود. در تمام دنیای اسلام آن روز که دنیای بزرگی بود و کشورهای اسلامی زیادی که امروز مستقل و جدا هستند، آن روز یک کشور بودند؛ با جمعیت بسیار زیاد، کسی که این تصمیم، عزم و جرأت را داشت که در مقابل دشمن بایستد، حسین بن علی(ع) بود. بدیهی بود وقتی مثل امام حسین(ع) حرکت و قیام کند، عده‌ای از مردم هم دور او را خواهند گرفت و گرفتند. اگر چه آنها هم، وقتی معلوم شد کار چقدر سخت است و چقدر شدت عمل وجود دارد، یک یک از دور آن حضرت پراکنده شدند و از هزار و اندی آدم که با امام حسین(ع)، از مکه به راه افتاده، یا در بین راه به حضرت پیوسته بودند، در شب عاشورا تعداد اندکی ماندند که با مجموع آنچه روز عاشورا خودشان را به حضرت رساندند، ۷۲ نفر شدند».

 

* طبق فرمایشات شما می‌توان مردم و بویژه خواص و سرشناسان جامعه را در برابر واقعه عاشورا و یاری‌طلبی امام حسین(ع) به ۲ گروه لبیک‌گویان صادق و بهانه‌تراشان توجیه‌گر تقسیم کرد. 

بله درست است! ببینید! تاریخ واقعه عاشورا، مسیر زندگی را برای همگان روشن و راه را از بیراهه آشکار می‌کند، در این حادثه عظیم، افرادی چون زهیر، حبیب، مسلم بن عوسجه و... همچون پروانه‌ای بر گرد وجود مولای خود می‌چرخند و به سعادت می‌رسند و گروهی در میانه راه و با درک حقیقت به سوی سیدالشهدا(ع) حرکت می‌کنند و گروهی نیز مولا و سرور خود را تنها می‌گذارند و می‌گریزند و در همه این وقایع و شخصیت‌ها عبرتی برای همه تا قیامت است.

 

* بهانه کمک با ابزار

 عبیدالله بن حر جعفی از کسانی است که تا در بهشت رفت ولی به واسطه غفلت و عافیت‌طلبی دنیوی به بیراهه کشیده شد و امام خود را تنها گذاشت؛ مردی که به جای خویش، اسبش را به امام بخشید! در مسیر رسیدن به کربلا در یکی از منازل کاروان ایستاد. امام پرسید: خیمه‌گاه کیست؟ گفتند: عبید‌الله بن حر جعفی! پیک امام را که جواب نداد، امام شخصا سراغ او رفت. بعد از کلی صحبت و دلیل باز نیامد. می‌گفت: حاضرم اسبم را به شما بدهم و حضرت فرمود: نیازی نیست. ما خودت را می‌خواستیم. امام خودش را می‌خواست. عرض کرد: اسب و شمشیر را به شما می‌بخشم و شما مرا از این کار معاف کن. فرمود: اگر خودت را به ما نمی‌سپاری، ما احتیاجی به مالت نداریم. و این آیه را تلاوت فرمودند: «ما گمراه‌کنندگان را یاور خود نمی‌گیریم». خیلی اصرار کرد که نیاید! گفته بود: تو را به خدا سوگند همراهی مرا با خود مخواه. من هر چه بتوانم تو را کمک می‌کنم. اینک این اسب لگام‌دار من؛ به خدا بر آن از پی کسی نتاختم، مگر آنکه آثار مرگ را بر او چشاندم و از پی‌ام نتاختند که مرا بر آن دریابند و نیز این شمشیر تقدیم شما که به هر چه زدم برید! امام هم فرمود: «پسر حر! ما برای اسب و شمشیر تو نیامده‌ایم. آمده‌ایم یاری‌ات را بخواهیم. اکنون که از جان خود دریغ می‌ورزی، هیچ نیازی به اموال تو نداریم». حاضر نشد خودش را برای امام خرج کند، حرف از اسب راهوار و شمشیر برنده‌اش می‌زد. 

بعد عاشورا، سر همین انتخاب اشتباه تاسف می‌خورد و اشک می‌ریخت، عجب درسی به ما داد عبیدالله بن حر جعفی؛ اولویت «خودت» را امام بگذار، نه اولویت «اسبت» را! مگر اینکه مثل حضرت نافع، اسب و شمشیر هم در راه او باشد، به شرط حضور خودت. 

 

* بهانه زندگی‌کردن

دنیادوستی و اینکه می‌خواهیم زندگی کنیم نیز از بهانه‌های عدم یاری سیدالشهدا بود. دنیادوستی، ریشه توجیه مردمی بود که در طول ۲۰ سال زمامداری معاویه طعم تلخ تبعیض‌ها و ستم‌ها را چشیده بودند و بسیاری از آنها در فقر و فلاکت مادی و معنوی به سر می‌بردند. از این رو وقتی که مردم کوفه مطلع شدند امام حسین(ع) ضددستگاه اموی قیام کرده است، سیل‌ نامه‌ها به سوی مکه روانه شد و از امام حسین(ع) خواستند اوضاع پریشان آنان را سامان دهد اما دلبستگی مردم به دنیا و اختناقی که حزب اموی ایجاد کرده بود، مانع فداکاری و ایستادگی آنان در مقابل ستمگران شد؛ چنانکه امام حسین(ع) درباره آن مردم فرمود:

«الناس عبید الدنیا والدین لعق على السنتهم یحوطونه مادرت معایشهم فاذا محصوا بالبلاء قل الدیانون»؛ «مردم بندگان دنیا هستند و دین لقلقه زبان‌شان و حمایت و پشتیبانی‌شان از دین تا آنجاست که زندگی‌شان در رفاه است و آن گاه که در بوته امتحان قرار گرفتند، دینداران کم خواهند بود». و در بیان دیگری خطاب به اشراف کوفه نوشت: «اگر بیعت‌شکنی و نقض بیعت کنید، به جانم سوگند که این نخستین‌بار نیست که چنین ننگی را مرتکب می‌شوید، زیرا شما با پدر و برادرم و پسر عمویم مسلم بن عقیل نیز چنین بی‌وفایی کردید. فریب خورده کسی است که به وعده‌های پوچ شما دل ببندد. شما با این سستی و ترس، خود را بدبخت و بهره خود را ضایع کردید». چنانکه از سخنان و بیانات امام حسین(ع) فهمیده می‌شود، مردم در عین حالی که گرفتار تبعیض‌ها و بی‌عدالتی‌های حزب اموی بودند، جرأت قیام نداشته و ظلم و ستم آنان را تحمل می‌کردند. به همین جهت، فرزدق به امام(ع) گفت: «قلوب الناس معک و سیوفهم مع بنی‌امیه»؛ مردم دل‌های‌شان با تو است و شمشیرهای‌شان با بنی‌امیه و علیه تو!» شهید مطهری می‌نویسد: «فرزدق نظر عامه را گفت؛ عامه‌ای که محکوم روش کبرا و رؤسا بودند و از خود، اراده‌ای نداشتند ولی «مجمع بن عبید»، بین اشراف بی‌ایمان و عامه ضعیف مقلد، فرق گذاشت. «مجمع بن عبید» گفت: «اشراف به خاطر رشوه‌هایی که گرفته‌اند، همه علیه تو هستند اما سایر مردم دل‌های‌شان مایل به شماست و شمشیرهای‌شان فردا علیه شما کشیده خواهد شد». 

 

* بهانه دوری از سیاست

عده‌ای به کربلا نیامدند به بهانه اینکه از سیاست دور باشند. نمی‌شود امام را به عنوان یک رهبر الهی قبول داشت ولی به عنوان رهبر سیاسی قبول نداشت. حقیقت کربلا، سیاست را با دیانت دیدن است. حر در یکی از منازل از خود رفتاری دوگانه و متعارض بروز داد: نماز با امام و شمشیر بر امام. ترجمان رفتار او را شهید آوینی به زیبایی تصویر می‌کند. در این زمینه شهید آوینی می‌گوید: «... عجبا آنان (حربن یزید نیز با سپاهش) نماز را با امام به جماعت می‌گزارند. اگر او را در نماز به مقتدایی پذیرفته‌اند، پس دیگر چه داعیه‌ای بر جای می‌ماند؟ اگر کسی بینگارد که جدایی دین از سیاست تفکری است خاص این عصر، در اشتباه است. بیاید و ببیند که اینجا نیز، نیم قرنی پس از حجه‌الوداع، همان انگار باطل حاکم است. حکام جور را در همه طول تاریخ چاره‌ای نیست جز آنکه داعیه‌دار این اندیشه باشند، اگر نه، مردم فطرتا پیشوایان دین را به حکومت می‌پذیرند و حق هم همین است. اما در اینجا نکته ظریف دیگری نیز هست. ظاهر دین، منفک از حقیقت آن، هرگز ابا ندارد که با کفر و شرک نیز جمع شود و اصلا وقتی که دین از باطن خویش جدا شود، لاجرم به راهی اینچنین خواهد رفت». آری! نماز با امام خواندن به حکم دیانت و شمشیر بر امام کشیدن به حکم سیاست در منطق اولیه حر که دین را جدا از سیاست می‌داند، قابل توجیه است اما حری که به حقیقت عاشورا رسیده است، راهی برای توجیه این دوگانگی نمی‌یابد. در منطق عاشورا سیاست عین دیانت است و دیانت هم عین سیاست.

 

* از کسانی که با عملکرد خود به نحوی قائل به سکولاریسم یا جدایی دین از سیاست بودند سخن گفتید؛ به صورت مصداقی‌تر در این باره صحبت می‌فرمایید؟

بله! استاد مطهری نیز به یکی از این افراد پرداخته است. در میان اصحاب امیرالمؤمنین مردی را داریم به نام ربیع بن خثیم، همین خواجه ربیع معروف که قبری منسوب به او در مشهد است. حالا این قبر، قبر او هست یا نه، من یقین ندارم و اطلاعم در این زمینه کافی نیست ولی در اینکه او را یکی از زهاد ثمانیه، یعنی یکی از 8 زاهد معروف دنیای اسلام می‌شمارند، شکی نیست. ربیع بن خثیم اینقدر کارش به زهد و عبادت کشیده بود که در دوران آخر عمرش قبر خودش را کنده بود و گاهی می‌رفت در قبر و لحدی که خودش برای خودش درست کرده بود، می‌خوابید و خود را نصیحت و موعظه می‌کرد، می‌گفت: یادت نرود عاقبت باید بیایی اینجا. تنها جمله‌ای که غیر از ذکر و دعا از او شنیدند، آن وقتی بود که اطلاع پیدا کرد مردم حسین بن علی فرزند عزیز پیغمبر را شهید کرده‌اند؛ چند کلمه گفت در اظهار تأثر و تأسف از چنین حادثه‌‌ای: وای بر این امت که فرزند پیغمبرشان را شهید کردند! می‌گویند بعدها استغفار می‌کرد که چرا من این چند کلمه را که غیرذکر بود، به زبان آوردم! همین آدم در دوران امیرالمؤمنین علی(ع) جزو سپاهیان ایشان بوده است. یک روز آمد خدمت امیرالمؤمنین عرض کرد: «یا امیرالمؤمنین! انا شککنا فی هذا القتال». «انا» را هم که می‌گوید، معلوم می‌شود که او نماینده عده‌ای بوده است. یا امیرالمؤمنین! ما درباره این جنگ شک و تردید داریم، می‌ترسیم این جنگ، جنگ شرعی نباشد. چرا؟ چون ما داریم با اهل قبله می‌جنگیم، ما داریم با مردمی می‌جنگیم که آنها مثل ما شهادتین می‌گویند، مثل ما نماز می‌خوانند، مثل ما رو به قبله می‌ایستند. از طرفی شیعه امیرالمؤمنین بود و نمی‌خواست کناره‌گیری کند. گفت: یا امیرالمؤمنین! خواهش می‌کنم به من کاری را واگذار کنید که در آن شک وجود نداشته باشد، من را به جایی و دنبال مأموریتی بفرست که در آن شک نباشد. امیرالمؤمنین هم فرمود: بسیار خب! اگر تو شک می‌کنی، پس من تو را به جای دیگری می‌فرستم. نمی‌دانم خودش تقاضا کرد یا ابتدائا حضرت او را به یکی از سرحدات فرستادند که در آنجا هم باز سرباز بود. کار سربازی می‌خواست انجام بدهد اما در سرحد کشور اسلامی که اگر احیانا پای جنگ و خون‌ریزی به میان آمد، طرفش کفار یا بت‌پرستان یعنی غیرمسلمان‌ها باشند. این نمونه‌ای بود از زهاد و عبادی که در آن زمان بودند. اسلام بصیرت می‌خواهد؛ هم عمل می‌خواهد و هم بصیرت. این آدم (خواجه ربیع) بصیرت ندارد. در دوران ستمگری مانند معاویه و ستمگرتری مانند یزید بن ‌معاویه زندگی می‌کند؛ معاویه‌ای که دین خدا را دارد زیر و رو می‌کند؛ یزیدی که بزرگ‌ترین جنایت‌ها را در تاریخ اسلام مرتکب می‌شود و تمام زحمات پیغمبر دارد هدر می‌رود. آقا رفته یک گوشه‌ای را انتخاب کرده، شب و روز دائما مشغول نماز خواندن است و جز ذکر خدا کلمه دیگری به زبانش نمی‌آید؛ یک جمله‌ای هم که به عنوان اظهار تأسف از شهادت حسین بن علی(ع) می‌گوید، بعد پشیمان می‌شود که این حرف دنیا شد، چرا به جای آن سبحان‌الله، الحمد‌لله نگفتم؟ چرا به جای آن یاحی یا قیوم نگفتم؟ چرا ‌الله اکبر نگفتم، لا حول ولا قوه الا بالله نگفتم؟ این با تعلیمات اسلامی جور درنمی آید. «لا یُرَی الجاهِل الا مُفرِطا او مُفَرِّطا»؛ جاهل یا تند می‌رود یا کند. این زهد و عبادت چقدر ارزش دارد؟ این، ارزش ندارد که آدم در رکاب مردی مانند علی باشد اما در راهی که علی دارد راهنمایی می‌کند و در آن جایی که علی فرمان جهاد می‌دهد، شک کند که آیا این درست است یا نادرست و عمل به احتیاط کند و بنا را بر احتیاط بگذارد. 

 

* بهانه تقرب به خدا

برخی دیگر آمدند کربلا و مقابل امام ایستادند و امام را شهید کردند تا به قرب خدا برسند. راستی که چه بهانه و توجیه عجیبی است! امام سجاد (ع) به عبیدالله بن عباس بن علی نگاهی کرد و اشک چشمش را گرفت و فرمود: «روزی به رسول خدا سخت‌تر از روز احد نگذشت که عمویش حمزه در آن کشته شد و بعد از آن موته است که عموزاده‌اش جعفر بن ابی‌طالب کشته شد، سپس فرمود: روزی چون روز تو نباشد،‌ ای حسین! 30 هزار مرد که گمان می‌کردند از این امت هستند، دور او را گرفتند و هر کدام به کشتن او به خدا تقرب می‌جست و او خدا را به آنها یادآور می‌شد و پند نمی‌گرفتند تا او را به ستم و ظلم و عدوان کشتند».

بهانه و توجیه کسانی که سیدالشهدا(ع) را یاری نکردند و حضرت را در صحرای کربلا تنها گذاشتند، بیش از اینهاست که این گفت‌وگو مجال تشریح آنها را به ما نمی‌دهد؛ بهانه‌هایی مثل عبادت، راحتی، نابینایی و معلویت، رفاه و راحتی خانواده و... 

اما کربلا سرزمین بی‌بهانگی است؛ اگر بدانی زن و فرزند نیز از قساوت و بی‌رحمی دشمن مصون نمی‌مانند و اسارت و رنج در انتظار نشسته است، نمی‌توان صحنه را رها کرد و مسؤولیت را نادیده گرفت. کربلا نشان داد داغ‌دیدگی و اسارت نیز سلب مسؤولیت نمی‌کند. در زنجیر هم باید خروشید. در تنهایی باید فریاد زد و در همه گاه و همه حال نباید راه را رها کرد و نیمه‌تمام گذاشت. امتداد خون، پیام است و اکمال شهادت، پیام‌رسانی، روشنگری، رسواسازی ستمگر و نشان دادن چهره مظلوم حقیقت است. شاید این فقره از زیارت اربعین رساترین وصف از کربلا و شهادت اباعبدالله(ع) و یارانش باشد: «بَذَلَ مُهجَتَهُ فیکَ لِیَستَنقِذَ عِبادَکَ مِنَ الجَهالَهِ وحَیرَه الضَّلالَه» «حسین(ع) جانش را فدای تو کرد تا بندگانت را از جهالت و نادانی و سردرگمی و گمراهی رهایی بخشد». کربلا پایان‌بخش سردرگمی و بلاتکلیفی است. تکلیف همه پس از کربلا معلوم است. هر کس در هر کجا، در هر موقعیت و در هر شرایطی باشد، از کربلا ناگزیر است. اگر بپذیریم که کربلا هر روز در ما اتفاق می‌افتد (کل ارض کربلا و کل یوم عاشورا) و هر روز حسینِ خوبی‌ها و پاکی‌ها به کربلای قلب ما می‌آید و یزیدِ گناه و زشتی در مقابلش صف‌آرایی می‌کند، باید از خودمان بپرسیم: چند بار، رها از بهانه و توجیه، این حسین را لبیک گفته‌ایم؟

شبکه مستند سیما مجموعه «محرمان حرم» را روی آنتن می‌برد که سراغ جمعی از خطیبان، مداحان و شاعران مشهور رفته است. 

شبکه مستند همزمان با فرارسیدن ماه محرم و ایام عزاداری حضرت اباعبدالله مجموعه مستند ۱۵ قسمتی «محرمان حرم» را به کارگردانی مصطفی خسروی تولید کرده است. 

خسروی، تهیه‌کننده و کارگردان این اثر درباره سوژه این مجموعه مستند گفت: این مستند، روایت داستان زندگی تعدادی از خادمان، پیرغلامان و فعالان فرهنگی است که در برپایی مراسم عزاداری امام حسین(ع) تلاش می‌کنند. این گروه از افراد شامل خطبا، شعرا، مداحان و ذاکران اهل‌بیت هستند که داستان زندگی‌شان را روایت کرده‌ایم. 

وی ضمن معرفی تعدادی از چهره‌های مشهور که در برابر دوربین مستند «محرمان حرم» آمده‌اند، گفت: از جمله افرادی که در برابر دوربین این مجموعه مستند آمدند می‌توان به محمدعلی مجاهدی شاعر آیینی برجسته کشور، حجت‌الاسلام علی نظری منفرد از خطیبان معروف و استاد درس خارج فقه حوزه علمیه قم، مهدی سلحشور مداح و ذاکر اهل‌بیت و... اشاره کرد. 

مجموعه مستند «محرمان حرم» در ۱۵ قسمت ۳۰ دقیقه‌ای آماده شده و از روز سه‌شنبه ۱۹ مرداد مصادف با اول محرم هر شب ساعت ۱۹:۳۰ از شبکه مستند سیما روی آنتن رفته است و تکرار آن ساعت ۱۲ بامداد و ۱۲:۳۰ روز بعد خواهد بود. 

دیگر عوامل تولید این مستند عبارتند از: تصویربردار سیداصغر لائی، تدوینگر نصرالله یقینی، صدابرداران: محسن سروش، سیدرسول نبوی و علیرضا رضوان‌طلب، دستیار صدا: علی خسروی. 

***

    دولت را در  وضعیت نامطلوبی تحویل می‌گیریم     

سید مسعود میرکاظمی در مراسم معارفه خود گفت: امروز دولت را در وضعیت نامطلوبی تحویل می‌گیریم؛ بودجه امسال کسری دارد که باید فکری برای آن کرد. رئیس جدید سازمان برنامه و بودجه ادامه داد: خرداد سال 92، 104 هزار میلیارد تومان به بانک‌ها بدهی داشتیم، امروز بر اساس آمار سایت بانک مرکزی 650 هزار میلیارد تومان به نظام بانکی بدهی داریم که 90‌درصد آن متعلق به خود دولت است نه شرکت‌ها. میرکاظمی افزود: اگر بدهی‌ها را بررسی کنیم 300 تا 400 هزار میلیارد تومان به تامین‌اجتماعی و بیش از 50 هزار میلیارد تومان به وزارت نیرو بدهی وجود دارد که اگر بخواهیم این مسیر را ادامه دهیم، هزینه‌های زیادی دارد. وی گفت: پارسال 560 هزار میلیارد تومان عملکرد مصارف داشتیم که جای سوال دارد چطور یکدفعه به هزار و 277 میلیارد تومان می‌رسد، در شرایطی که می‌دانیم تحریم نیز شدیدتر شده؛ پس نمی‌توانیم اینطور ادامه بدهیم. رئیس سازمان برنامه و بودجه گفت: اگر سقف اول آن را هم در نظر بگیریم که 937 هزار میلیارد تومان است آیا امکان تامین این رقم وجود دارد در حالی که حدود 270 میلیارد تومان مالیات می‌گیریم و در 5 سال اول امسال حدود 80 درصد آن محقق شده است؟ میرکاظمی با تاکید بر اینکه شرایط خیلی سخت است، افزود: چرا باید به این نقطه برسیم! در سال 91 عملکرد هزینه جاری 89 هزار میلیارد تومان بود، چرا امروز باید به 900 هزار میلیارد تومان برسد؟! آیا شرایط اقتصادی خوبی داشتیم؟ آیا اقتصاد مقاومتی را رعایت کردیم؟ میرکاظمی به بودجه 99 اشاره کرد و افزود: 50 درصد از درآمد‌ها عمومی بوده، 30 درصد از فروش دارایی‌های مالی به دست آمده و امسال با پرداخت‌هایی که تاکنون انجام شده عملکرد درآمدی ما 225 هزار میلیارد تومان بوده است، در حالی که مصارف ما 280 هزار میلیارد تومان بوده است. رئیس سازمان برنامه و بودجه افزود: می‌خواهیم بر سر مسائل اصلی کشور تمرکز کنیم، اگر بودجه به این ترتیب باشد، با این سازمان عریض و طویل که حدود 5 هزار شاغل در معاونت‌ها و این سازمان وجود دارد، با 50 نفر بودجه را می‌توان جمع کرد و اتفاق خاصی نمی‌افتد. وی افزود: امروز شاهدیم در سال 1400 هزینه جاری رشد 10 برابری دارد، سال‌های بعد باید چه کنیم؟ تا جایی که می‌توانیم آیا باید ادامه دهیم؟ وی افزود: اگر بودجه انضباط پیدا کند، قطعا وضعیت بهتر خواهد شد. با این وضعیت مدیران ما مستهلک می‌شوند؛ راهی جز اصلاح مسیر حرکت نداریم. در 42 سال قبل سرمایه‌گذاری سنگینی در زیرساخت‌ها شده است، 40 سال است که تحریم هستیم. رئیس سازمان برنامه و بودجه گفت: در دوران جنگ قطعات یدکی خودرو به ما نمی‌دادند و قدرت تولید هم نداشتیم، امروز قدرت تولید داریم، نباید تحریم را بیش از اندازه بزرگ کنیم. در دوران جنگ حتی قدرت تولید یک سلاح کوچک نداشتیم اما امروز جزو چند کشور اول جهان در تولید تجهیزات نظامی هستیم. میرکاظمی افزود: می‌توانیم موفق شویم، چون امروز قدرت تولید داریم و امیدواریم با آشنایی کامل به ظرفیت‌های کشور بویژه نیروی انسانی، بتوانیم مشکلات را دقیق شناسایی و برای آن راه‌حل پیدا کنیم. وی در ادامه به مذاکره اشاره کرد و گفت: مذاکره جای خودش را دارد، امیدواریم به نتیجه برسد و اگر نرسید ما کشور ضعیف و فقیری نیستیم، منابع فراوان و نیروی انسانی زیادی داریم، باید فضایی ایجاد کنیم که بتوانند رشد و نمو کنند.